Hnepptur í nauð er vindar kalla lokast af með sjálfum mér er fárviðri herjar fjörðinn minn
Fastur í helli enginn heyrir hrópa en einskins verð ég var finn hvergi leið um göngin dimm Held kyrru fyrir er sorg ber á dyr Hörfa undan frostinu gráa Vona að sárum verði hlíft við skriðum af fjallinu háa
Útaf lognast, kvöldið kveður langþreyttur hvíldar sofna ég Hrekk aftur upp við brest
Er nóttina lengir versnar veður dagurinn sem aldrei varð Um eilífð lokast göngin ég kemst aldrei héðan út
Held kyrru fyrir er sorg ber á dyr Hörfa undan frostinu gráa Vona að sárum verði hlíft við skriðum af fjallinu háa
