Bjartur er bjarminn sem brosir við nú Hjartað heltekur hugurinn dreymir Brátt biðin fer gæti banvæn orðið sú Sú mikla mæða sem maðurinn leynir
Lævís oft læddist svo lítið bæri á Ætti´að forðast þá freistni sem fær á hann sótt Svikult var svarið það hann ei einn sá Eftir orðin honum verður ekki rótt
Þetta eitt, hann þráir svo heitt Skugga dregur fyrri tíðar Þessi orð að eigin vali hafa ei heyrst síðar
Ólgast nú óttinn því óleystur er Til þess setur traust að allt tíminn kali Þá brosið breitt létt og glaður ber Eftir orð að eigin vali
Þetta eitt, hann þráir svo heitt Skugga dregur fyrri tíðar Þessi orð að eigin vali hafa ei heyrst síðar
