Ik schrik niet zo van alarmerende berichten
Over geweld, wat je in alle kranten leest
En ik schrik ook niet van gestegen werkeloosheid
Dan denk ik: Ja, dat zal, dat is wel meer geweest
Er zal ook binnenkort wel weer een crisis komen
Dat heb je nu eenmaal na zo'n hoge conjunctuur
Nou, ja dan doen we maar wat minder, nee die dingen
Daar raak ik niet van overstuur
Maar ik heb altijd van die vage angsten
Waarvan ik zelf weet dat dat nergens op slaat
Bijvoorbeeld: Dat er zo maar op een dag gebeld wordt
En dat er dan een onbekende voor me staat
Die zegt: U weet het niet, maar ik hoor eigenlijk bij u
Ik volg u dagelijks, vanaf uw derde jaar
Nu kom ik bij u wonen, ik blijf altijd bij u
Niet dat die man er staat, maar ja, het is toch raar
Ik ben nooit bang voor enge kerels in het donker
En in een vliegtuig heb ik ook geen centje pijn
Dan denk ik: Als we gaan, dan gaan we met zijn allen
Het kan tenslotte elke dag je laatste zijn
Nee, ik heb hele andere, onbestemde angsten
Waar ik zelf aan denk: Hoe kom ik daar toch aan
Bijvoorbeeld: Dat ik bij de slager wil bestellen
En dat ik denk dat ik niet meer praten kan
Of dat ik bij de giro geld ga halen
En dan ineens zal roepen: Dit is een overval
Nee, niet als grap, zo zonder het te willen
Iets in je hersens, gewoon volslagen mal
Ik heb zo'n hekel aan die vage angstgevoelens
Nee, geef mij dan maar een ramp, gewoon, concreet
Een insektenoorlog, honderdduizend doden
Of een botsing met een andere planeet
Of al het drinkwater in Nederland vergiftigd
En hoewel dat straks gebeurt, dat ziet een leek
Schrik ik daar niet van, nee, ik lig nachten wakker
Bij het idee, dat ik ooit uit een bibliotheek
Een roman zal lenen, met mijn eigen leven
Waar mijn hele levensloop beschreven staat
En dat ik ergens in het midden stop met lezen
Want ik wil niet weten hoe het verder gaat
Dood en rampen zijn gedachten
Waar ik geloof ik wel aan wen
Nee, mijn angst is denk ik meer
Dat ik er eigenlijk niet ben
