Dæ va eg og ho Hildegunn ved vatnet I lag.
Dæ va varmt og flugut ein summarsdag.
Ho har det med di at ho støtt ska masa
Der eg gjikk fyri gjikk ho ette og vasa.
Remja og peip kor eg hadde gjort tå sekken.
Eg skreik te svar burtved Klåvsteinsbekken:
Ja, ja, ja - må'ru gje're
Mas, mas, dæ æ knapt noko anna!
Slutta 'ru 'kji, bi eg kok forbanna!
Då me kommo uppatt skull' eg steikji ein fisk
Eg va ganske svolten, et for lite te bisk.
Ho Hildegunn bledde I ukeblåe
Men so skreik ho I: Neimen Gudd, slik våe.
Ha I meir smør, og vent ei stund med rumma.
Eg skreik te svar der eg stod og brumma:
Jau, fisken smakte, dæ va 'kji dæ,
Men det våre godt med lite kaffi med.
Eg kokte kaffi og serverte so blidt,
Men ho Hildegunn ho skreik inni øyra mitt:
Kaffi'n va veik, du må nok mala på att.
Eg skreik te svar: Ska ru no ta te att!
