Börnin grétu gleðitárum því hún var komin aftur. Sú sem allir elskuðu endurheimt úr helju.
Fræknar voru sögurnar frá öllum heimsins löndum. Ljóslifandi myndirnar spruttu úr hennar orðum.
En bara ef hún hefði séð inn í huga þeirra. Fundið sorgina sem deyft hafði allt. Bara ef hún fyndi vonleysið sem fyllti þau hefði hún strax í stað hætt að skína.
Síðla kvölds er sögum lauk börnin tóku að þagna. Innst í hjörtum vissu þau á morgun yrði hún farin.
