Larogeitamaikaren martxoa huen Niretzako hila bat miragarri Nik neuk bertan ezagutu bait nuen Bihotzaren argi betegarri
Bost egun bakarrik izan ziren Argiaren hiria ikusteko Nahiko eta soberan izan nituen Halako gauzez maitemintzeko Bainan eskuak orain lotuak ditut Arimaren nahia asetzeko Ezinezkoa den altxorra nahi dut Berandu da atzera bueltatzeko Gogoratzen hasten naizen guztietan Dorre izugarri bat ikusten dut
Begien malkoz dago bustia Aire ziztu batekin lehortuz Bidai luze bat dut orain buruan Gehiegi ez ote da niretzako Beranduegi bai izan daiteke Amets zahar bat orain berpizteko Baina eskuak orain
