Gelmiyorsa artık yardıma
Bir zamanlar ağladığın omuzlar
Soğumuyorsa kalbine akan kaynar sular
Tanıyamıyorsa artık gözlerin
Aynadaki şu sessiz ve yorgun adamı
Kurumuyorsa yanağından akan tuzlu sular
Nefes alamıyorsan
Açıklayamıyorsan
Tutunamıyor
Kanatlanamıyorsan
Ve artık başaramıyorsan
Olsun olsun varsın şimdi uyu
Biraz uyu
Kurşuna dizilmiş yalnızlığın
Yanına uzan ve biraz uyu
Olsun olsun olsun varsın şimdi uyu
Biraz uyu
Kurşuna dizilmiş yalnızlığın
Yanına uzan ve biraz uyu
Durduramıyorsan artık adımlarını
Hep aynı ıslak kaldırımlarda
Sayamıyorsa parmakların geçen yılları
Unutuyorsa artık ellerin
Eskiden tuttuğu elleri
Kayboluyorsa aklından tek tek isimleri
Nefes alamıyorsan
Açıklayamıyorsan
Tutunamıyor
Kanatlanamıyorsan
Ve artık başaramıyorsan
Cem Adrian:
Olsun olsun varsın şimdi uyu
Biraz uyu
Kurşuna dizilmiş yalnızlığın
Yanına uzan ve biraz uyu
Olsun olsun olsun varsın şimdi uyu
Biraz uyu
Kurşuna dizilmiş yalnızlığın
Yanına uzan biraz uyu
Sadece çocukken ölmek sırdır bunu bil
Herşeyin farkındasındır
Her sese dönüp bakarsın
Büyümek, uyumak ve unutmak gibidir
Ve büyüklerin dediği gibi
Uyuman gerekir büyümedikçe
Sağır ediyorsa sessizlik
Ve kör ediyorsa aydınlık
Sadece sana görünen ve kimseleri inandıramadığın bir hayalet gibi
Yanıbaşında oturuyorsa yalnızlık bu gece
Hep aynı saat takımını çalan bir düşman gibidir sesleri
Ve canına kastedecek bir kılıç gibi sallanıyorsa tepende
Unutabilmek için hepsini
Biraz uyu
