Gün yeni doğarken odanın balkonuna Sabahın ilk kahvesi doluyor yanaklarına Birkaç saat daha var seslerin çoğalmasına Bakir telaşlar için insanların uyanmasına Her Ankara sabahı gibi belki biraz üşüyorsun Ama olsun eskiden beri üşümeyi seviyorsun
Çöpleri karıştıran sokak kedileri gibi Kurcalıyorsun farketmeden geçmişteki günleri Çocukluğun sessizce tırmanıyor kucağına Şöyle bir gülümsüyor kıvırcık saçlarıyla Babanı andırıyor sanki bu sessiz duruşuyla Ve ne kadar eksildiğini hatırlatıyor sana
Ne kadar güzelmişsin, hayat henüz çırılçıplak Hiçbir şey el değmemiş, günler birer salıncak Seni unutmuyor büyüdüğün sokaklar Dokunuyor arkadan gözyaşına, rüzgarıyla.
