saímos rumbo ao mar de Fisterra-e
saímos rumbo ao mar de Fisterra-e
e ao atracares no peirao
namorou-se o capitán
de unha mociña chamada Mariquiña-e
queres-te casar no mar, Mariquiña-e
queres-te casar no mar, Mariquiña-e
non son mais que un capitán
que só sabe navegar
sempre exposto aos temporais de Fisterra-e
e que vai dicir teu pai, Mariquiña-e
e que vai dicir teu pai, Mariquiña-e
cando saiba que te vas
que xa non te vai ver mais
que no mar te vas casar, Mariquiña-e
mar aberta hácia o solpor, pon-se o timonel
mar aberta hácia o solpor, pon-se o timonel
mar aberta hácia o solpor
o pesqueiro embarrancou
na escolleira das mariñas de Fisterra-e
morreu a tripulación, Mariquiña-e
morreu a tripulación, Mariquiña-e
don Antón, o capitán
durme para sempre no mar
na escolleira das mariñas de Fisterra-e
di-me qué vai ser de ti, Mariquiña-e
di-me qué vai ser de ti, Mariquiña-e
cando volvas ao peirao
cando fales co teu pai
cando volvas ao teu lar en Fisterra-e
