Asýlý kaldým bir ipin ucunda
Gerildim durdum ben yokluðunda
Bir avuntu aradým durdum
Gecenin kör boþluðunda
Yüreðim daldan düþen bir yaprak
Gözlerim gökten kopan bir yýldýz
Beklemek diyorsun sevgilim
Söyle nereye kadar
Gönül yareler içinde
Yürüyor hüzünler þehrine
Gönül uslansa bir çare
Ama koþuyor hasretler peþinde
Yüzüm ellerim siliniyor aþkým
Sabrým tükeniyor
Ben diye bir þey sen diye sevda
Caným kalmýyor
