Jehan werd geboren as d'n tweede zoon van
Hannes Bar en Stien van Santvoort van
Cafe De Linde. Hannes werkte bij Philips in de
Tuinen en Stien bestierde 't cafe waor ook
Fanfare 'De Vooruitgang' repeteerde
En 't was daor da Jehan z'n liefde ontdekte vur
D'n bugel, schoonste instrument van allemol
En as-ie dan z'n laang noten aan't blaozen was
Um te oefene vur de repetitie, en vur d'un
Amezuur, dan stond Januske Smeulders, d'n
Dirigent, buiten te luisteren en dan zee-t-ie:
"Heurt toch 's, wa 'ne schonen toon da Jehan hee"
Toen Jehan in dienst moest, ha-t-ie al 'n wapen:
Zijnen bugel. En zo kwam-ie in 't muziekcorps
Van 't 21e Regiment infanterie. En wa deden die :
Die bliezen arbeidsvitaminen vur de soldaten die
Met de schup bezig waren aan de loopgraven
Toen 't muziekcorps 'n groot tournee dur
Nederland zou gaon maken, waor Jehan z'n
Eigen zeer op verheugde, brak d'n oorlog uit:
10 Mei 1940. Vurlopig geen tournee en vurlopig
Was 't uit mee de muziek
Mer nao d'n oorlog, toen trouwde Jehan eindelijk
Mee Marietje Habraken. Zij in d're zelfgemaakten
Trouwjapon, hij in zijne slipjas en
Hij maakte vur haar 'n bruidsboeket mee stephanothis
Ze kregen zes kiendjes, en ik ben d'n oudste
Onze vader en ik, we waren 't over verschillende
Dingen nie zo eens. Mer over een ding toch wel:
De liefde vur d'n bugel, 't schoonste instrument
Van allemoal. Alhoewel ik da natuurlijk mer
Moeilijk toe kon geven in mijne puberteit
Mer toch was er altijd weer da stom kiepevel as
Fanfare 'De Vooruitgang' dur de stroaten trok
Onze vader en ons moeder, die werkten hard
Onze vader werkte in de tuinen vur mensen
Die 't konden betalen, en 's aovonds dan
Maakte-n-ie tuinontwerpen
Ik zie nog de grote vellen kalkpapier vur me
Waorop-ie de beum tekende as zwevende gruun
Ingekleurde wolken op lichtgruun gestippeld
Gras. En 's anderendaags, dan ging-ie mee
D'n bakfiets weg om die wolken in de grond te zetten
Mer 's zondags, 's zondags dan kwam zijne
Bugel uit de koffer en dan blies-ie z'n laaang
Noten um te oefenen vur de repetitie en vur
D'n amezuur, want fanfare 'De Vooruitgang'
Ging op concours. En as ze dan terugkwamen
Van zo'n concours, mee 'n uurste prijs mee
Promotie of toch op z'n minst 'n goei tweede prijs
Dan maakten ze, in lichtelijk beschonken toestand
Een muzikale wandeling dur 't dorp
Veurop liep dan Jan Schuts:
Dur de week melkboer, 's zondags tambourmaitre
En Jan Schuts, die gooide zijne stok mee
De zilveren knop nergens zo hoog de lucht in as
Krek bij ons vur de deur. En terwijl 'ie 'm opving
Gaf-ie ons klein mannen 'ne vette knipoog
Jan Schuts groots, onze vader groots en ikke
Nog altijd... groots
