Ik zal het maar bekennen want ik flip zo
Op die zomerse muziek uit Trinidad
Op het ritme en de klank van de calypso
Ik zou mij dood vervelen als ik die niet had
In de schaduw van de palmen en platanen
Moet ik niet zoeken naar een inspiratiebron
Ik kan er zingen over boten vol bananen
Of de charme van een eiland in de zon
Waarom ben ik toch in dit kouwe land geboren
Waar komen onze stomme liedjes toch vandaan
Ik moest hier leren over 't ruisen van het koren
En van vier wevers die ter botermarkte gaan
Geef mij dan toch maar liever Angelina
Die had de hele dag toch niks anders te doen
Dan te spelen op haar kleine concertina
Van het ochtendgloren tot ver na de noen
De Italiaanse zanger Paolo Conte
Komt in dit liedje nu wel goed van pas
Hij rijmt zo goed op Harry Belafonte
Ik wou dat ik zo'n prachtig rijmwoord was
Hoe heerlijk is het zomaar wat te lullen
Over het zuiderse klimaat in Caracas
En om met onzin deze liedjes op te vullen
Wat een verschil met de muziek in onze klas
Daar werden onze geesten altijd weer benomen
Door liedjes vol van kommer en van kwel
Hoe koningskinderen bij mekaar niet konden komen
Misschien kwamen ze bij iemand anders wel
Het antwoord ligt bestorven op hun lippen
En zij liggen tesamen in hun graf
Maar ik, ik zal eeuwig blijven flippen
Op de calypso want daar raak ik nooit van af
Op de calypso want daar raak ik nooit van af
Op de calypso want daar raak ik nooit van
