In het land van de vakantie
een middag reizen van de zee
ziet hij plotseling een ghetto
en het staatsprikkeldraad staan waken
toen is ie veertien dagen lang
maar op het strand gebleven
stil turend in de verte
over de bikini's heen
weer veilig terug op z'n kantoor
riep hij z'n collega's om zich heen
en hij zei:
Mensen wat een leven
mensen wat een prachtig land
die meisjes in het water
ze aten bijna uit m'n hand
een prima hotel
idillisch aan het randje van de zee
ik voel me als herboren
maar ja ik had het weer ook mee
Een goed vriend uit Rome
gaat ook geregeld op tournee
maakt waarheid van z'n dromen
door elke landingsbaan te kussen
maar geeft ie daar een toespraak
dan blijkt toch telkens weer
dat z'n tekst door die regering is geschreven
en daardoor de verdrukten in dat land
door hem beleeft worden vergeten
Mensen wat een leven
mensen wat een prachtig land
als u zichzelf blijft geven
is er echt niets aan de hand
geen ghetto gezien
geen zwerver op de hagelwitte straat
je bent als mens verloren
als een vriend zegt dat je niet bestaat
