Toen ik jou de eetzaal van 't huis zo binnenschuiven
zag
Met die witte anjer en je stok en met die lieve lach
Werd 't mij opeens te machtig, ook al ben ik
drieentachtig
Ik dacht meteen: Dit wordt mijn dag en ook mijn nacht
Wanneer het mag
Want, wanneer je al op jaren bent gekomen krijg je
haast
En dan denk je: 'Nu of nooit', want anders grijp je er
weer naast
En je partner, ook op jaren, hoef je dat niet te
verklaren
Want 't leven heeft de sterveling al vaak genoeg
verbaasd
En zo ben ik dus verliefd geworden, voor de laatste
keer
En dat ga ik zeker niet verprutsen, op mijn woord van
eer
En ik zeg oprecht, waarachtig, ook al ben ik
drieentachtig
Heel m'n toekomst zal ik aan jou geven, maar... 't is
niet veel meer
