"Kijk", zei de koning van het land der blinden
"Ik heb nu jarenlang een oogje toegedaan
Er zijn nog maar zeventien koningsgezinden
Die meelopen achter mijn versleten vaan
Ik weet niet wat jullie daarvan vinden
Maar ik kan het niet langer door de vingers zien
Ik ben niet van plan mij langer op te winden
In elk geval niet voor die zeventien"
"Jullie moeten maar een president gaan kiezen
Waarvoor ik me niet verkiesbaar stel
Niet dat ik bang ben te verliezen
Maar ik wil stil gaan leven van mijn geld"
Alle verblinden in het land der blinden
Stelden zich als een man kandidaat
Behalve een, die de stemmen inde
Omdat die boven de partijen staat
Na het tellen van de stemmen
Had ten slotte ieder een
Behalve hij, die ze moest tellen
Want die had natuurlijk geen
"Goede raad is duur", sprak een der blinden
Nogal een zuinig tiep
"Als we niemand kunnen vinden
Dan nemen we toch mij, hiep hiep"
"Wacht eens even", sprak een dikke
op een voor hem helder moment
"Laten we gewoon gaan prikken
Wie ik prik wordt president"
Wat er toen viel te beleven
Was geen verkiezing maar een coup
Omdat ze er in braille schreven
Liepen alle namen in de soep
"Als we nu eens blindeman gaan spelen"
Sprak een der blinden heel attent
"Ja", klonk het toen uit duizend kelen
"Wie het wint wordt president"
Jarenlang zijn ze zo aan het spelen
En de winnaar is nog niet in zicht
Het kan de deelnemers niet schelen
Het spel brengt in hun leven licht
Mocht u, o eenoog
Ooit het land der blinden vinden
Doe dan ook of u een blinde bent
Opdat nooit de spreuk zal klinken
In het land der blinde Vinken
Is eenoog president
