Comme se canta a Napule
t''o vvuó' 'mpará, pecché giá te n'adduone
ca dint''o core va nu raggio 'e sole,
sentenno na canzone.
E Napule chest'è, chesto pò dá,
pò dá speranze a chi nun spera cchiù,
resate allère e freve 'e passione.
E basta sulamente nu mandulino
p'avantá 'e ttrezze belle e ll'uocchie doce,
n'aria 'e ciardino,
nu filo 'e voce,
nu core ardente,
ca, ride o chiagne, vò' sempe cantá!
Canzone ca suspirano
dint'a na varca o sott'a nu barcone.
Canzone, allère e triste, ca ogne core
se 'mpara 'e ogne stagione.
E a chi è straniero, e vène o se ne va,
ó core lle dice: "Canta pure tu,
ricòrdate stu cielo e sti ccanzone."
E basta sulamente nu mandulino
p'avantá 'e ttrezze belle e ll'uocchie doce,
n'aria 'e ciardino,
nu filo 'e voce,
nu core ardente,
ca, ride o chiagne, vò' sempe cantá!
Pe' chi se canta a Napule
tu 'o vvuó' sapé? P''e rrose e p''e vviole,
p''o cielo e 'o mare e maje pe' fá tesore,
p''ammore e p''e ffigliole.
Perciò chi nasce dint'a 'sta cittá,
passa cantanno tutt''a giuventù,
nuttate 'e luna e matenate 'e sole.
E basta sulamente nu mandulino
p'avantá 'e ttrezze belle e ll'uocchie doce,
n'aria 'e ciardino,
nu filo 'e voce,
nu core ardente,
ca, ride o chiagne, vò' sempe cantá!
