't Lijkt al weer eeuwen gelee dat ik logeerde
In Haarlem bij mijn oom Frans de kunstenaar
Zes uur per trekschuit en dan, wanneer die meerde
Vlak bij de stadspoort, hoera, dan stond hij daar
Dan was er dat huis weer vol gloed en vol glans
Met luchtjes van wijn en olieverf en 'k raakte in
trance
Van gloeiende panelen
En potten vol penselen
Wat kon ik spelen
Daar bij mijn oom Frans
Dagen vol kleur en vol fleur waarin ik leerde
Wat mijn oom Frans zoal deed in 't atelier
's Morgens een schutter die breed en trots poseerde
's Middags een drinker, en oom dronk vrolijk mee
Die zag oom het liefste, hij was zelf heel wat mans
Daar wisselde hij dan grappen mee en stikte bijkans
Maar soms tussen de flessen
Zes saaie Regentessen
"Heel ouwe bessen,"
Zei dan mijn oom Frans
Soms vroeg oom Frans mij opeens: "Wat wil jij worden
Lijkt je dat kunstenaar wat, net als je oom
Schilderen, jongen, en vrij, terzij de horde!"
Dan zei ik blozend: "Ach oom, dat is mijn droom."
Driehonderd jaar later en na zo een stimulans
Na driftig proberen, oom, begrijp ik althans
'k Ben nu wel wat flinker
Een soort uitblinker
Maar enkel als drinker
Vergeef me, oom Frans
